یک ساعت شنی

پنجره ای رو به ماسه های خیس

یک تپه گل آدمگری

. . .

باغبان

بوته های هرز تمدن را

هرس می کند

دست های التماس اتوبان را رد می کند

عوارضی را رد می کند

پس باغبان

فقط یک باغبان نیست

باغبان یک آدم است

. . .

وسوسه های من

از چشم های تو شروع شد

آه که تمدن شوربخت

یک خط فاصله بود

و ساعت مچی

مرا زیر نبض هایم

قبض روح می کرد . . .